Mijn naam is Frederique van Hoof. Ik ben geboren op 17 februari 2001 in Helmond. Kort na mijn geboorte, negen maanden om precies te zijn, werd bij mij een linkszijdige cerebrale parese (CP) vastgesteld. Dit betekent dat mijn linkerarm en -been spasmes hebben, wat het lastig maakt om deze goed te controleren en aan te sturen.
Hoewel mijn beperking een uitdaging kan zijn, ben ik altijd voor het hoogst haalbare gegaan. Door diverse medische ingrepen is de impact van de spasmes verminderd, wat mijn dagelijks leven aanzienlijk heeft verbeterd. In 2008 ben ik aan mijn been geopereerd, waardoor ik nu zonder spalken kan lopen, al gebruik ik er tijdens het sporten nog wel één. Later, in 2012, werd ik geopereerd aan mijn arm en in 2014 aan mijn knie. Beide operaties zijn succesvol verlopen en hebben mij meer vrijheid gegeven, iets waar ik tot op de dag van vandaag veel profijt van heb.
Ondanks mijn beperking heb ik altijd reguliere onderwijs gevolgd en ben ik vastbesloten geweest om het beste uit mijn schooltijd te halen. Natuurlijk waren er obstakels, zoals periodes waarin ik na operaties een rolstoel nodig had, wat soms zwaar was. Toch wilde ik het liefst overal aan meedoen. Bij sommige vakken, zoals gym en handvaardigheid, bleek dit niet altijd haalbaar. Dan werd een passende oplossing gevonden, zodat ik toch zoveel mogelijk mee kon doen.
Op dit moment ben ik de master Pedagogische Wetenschappen, specialisatie orthopedagogiek aan de Radboud Universiteit aan het afronden. Naast mijn studie breng ik graag tijd door met mijn vriendinnen. Sport is daarnaast een belangrijk deel van mijn leven.
In 2010 ontdekte ik tafeltennis bij TVV Stiphout. Tijdens mijn jeugdperiode behaalde ik een b-licentie, het op één na hoogste niveau voor valide meisjes. Vanaf het moment dat ik mijn eerste tafeltennisbatje vasthield, wist ik dat dit ik in tafeltennis een nieuwe passie had gevonden. Ik ben bloedfanatiek en wil altijd winnen. Zo trainde ik fanatiek bij TTV Stiphout. Dit resulteerden in mooie prestaties, zoals het winnen van het Nederlands Jeugdkampioenschap (NJK) voor parasporters. Dit zorgde er in 2018 voor dat ik mocht aansluiten bij de regiotrainingen voor paratafeltennisers.
In maart 2019, kreeg ik te horen dat ik geselecteerd was om deel te nemen aan het fulltime trainingsprogramma op het TeamNL Centrum Papendal in Arnhem. Na het behalen van mijn diploma ben ik naar Arnhem verhuisd, om daar te gaan trainen en studeren (in Nijmegen). Hierin draaide ik een programma tussen de 7 en 10 trainingen per week, afhankelijk van mijn lesrooster. De basis bestaat uit twee trainingen per dag van 8.00-10.00 en 16.00-18.00. Twee keer in de week hebben we kracht en conditietraining en de overige trainingen zijn tafeltennis trainingen.
Toen ik aansloot bij de nationale selectie was het doel om Parijs 2024 te halen. Maar door het verzetten van de spelen kwam (vrij plotseling) Tokyo 2021 voorbij. Toen Tokyo voorbij was, wist ik direct: Dit smaakt naar meer en ik wil ook meer. De focus ging op Parijs, drie jaar later. Hiervoor moest ik stappen zetten op de wereldranglijst met als tussendoel plaatsing voor het WK in 2022 in Granada (Spanje). Dit doel behaalde ik ruim en ik wist het zelfs te overtreffen door derde te worden en zo mijn eerste grote individuele medaille op een eindtoernooi te behalen. Hiermee wisten mijn coach en ik dat we de goede weg hadden ingeslagen.
Het seizoen na het WK liet ik steeds vaker zien van top 6 spelers te kunnen winnen, maar dat het ‘typische damesspel’ lastig voor mij was. Ik moest meer ervaring op doen in spelen tegen dames waardoor ik de overstap heb gemaakt naar het damesteam van TTV Trias (Twello) uitkomend in de eerste divisie. Langzaamaan steeg ik steeds verder op de wereldranglijst en kwam plaatsing voor Parijs echt in het zicht. Helaas waren de internationale eisen om je te kunnen plaatsen strenger dan dat we verwacht hadden. De beslissing om nog meer internationale wedstrijden te spelen en zo optimaal voorbereid naar het Paralympisch Kwalificatietoernooi (PKT) in Thailand te gaan werd gemaakt. Gedurende deze toernooien haalde ik goede resultaten en was ik optimaal voorbereid voor het PKT. Waar in de voorbereiding op het PKT alles op zijn plek viel, was dat helaas tijdens het kwalificatietoernooi niet het geval en verloor ik in de halve finale. Dit betekende geen ticket voor Parijs… En wat dan?
Na een periode van afstand van de sport te hebben genomen en meer gefocust te zijn op studie, is het toch weer beginnen te kriebelen. Ik vind tafeltennis en op dit niveau bezig zijn met mijn sport nog veelste leuk. Dus heb ik de beslissing gemaakt om er nog een keer volle bak voor te gaan en het vizier op Los Angeles 2028 te richten. Daarbij heb ik wel hulp nodig, dus wilt u mij op wat voor manier dan ook sponsoren neem dan contact op via de mail.
