Tokyo 2020 of eigenlijk Tokyo 2021, als iemand mij in januari 2021 had verteld dat ik later dat jaar mee zou doen aan de Paralympische spelen van Tokyo had ik die persoon heel hard uitgelachen. Maar niets bleek minder waar, in mei van 2021 kreeg ik een telefoontje van de bondscoach dat de kans bestond dat ik mee mocht. Op dat moment heb ik het bewust stil gehouden voor familie en vrienden, maar toen eind juni het verlossende bericht kwam, kon ik het eindelijk van de daken schreeuwen: Ik mocht meedoen aan de Paralympische spelen van Tokyo. Dit kon door een wildcard die aan mij werd gegeven, zodat ik met Kelly van Zon (toen nog tweevoudig Paralympisch kampioen) team kon vormen.
In zeer korte periode moest ik alle directe voorbereidingen verrichten, waar normaal enkele maanden voor staan. Studie werd snel afgerond, waardoor de directe voorbereiding en extra trainingsuren gestart konden worden. Na twee zeer intensieve maanden stond dan eindelijk het vertrek naar Tokyo op de planning, samen met Johan, Lumen, Boris en Kelly. Na een elf uur durende vlucht en de vele coronacheckpoints konden we eigenlijk vertrekken naar Nagareyama City, gelegen vlak naast Tokyo, waar we eerst een 4-daags trainingskamp op de planning hadden staan om lang genoeg te kunnen acclimatiseren. Na deze 4 dagen stond het vertrek naar het paralympisch dorp op de planning. Het dorp en de grootte daarvan maakte veel indruk op mij. Inmiddels was het nog 4 dagen voor start van de eerste wedstrijden en konden we eindelijk naar de wedstrijdhal. Onderweg in het busje naar de wedstrijdhal is het enige wat ik van Tokyo heb gezien.
Nog drie dagen van rust, trainen en veel spelletjes spelen volgden in het dorp. Totdat daar de eerste wedstrijddag was tegen de Franse nummer twee van de wereld, ook al wist ik op voorhand dat het individueel een zware kluif zou worden, ben ik de strijd met haar aangegaan. Dit resulteerde in een gewonnen game, maar vooral heel goed spel. Twee dagen later wachtte de Hongaarse nummer vijf van de wereld. Hier startte ik erg sterk tegen, maar kon ik na een game het niveau niet voortzetten wat resulteerde in een redelijk kansloos verlies. Toen zat mijn individuele toernooi erop, maar ging ik natuurlijk Kelly supporteren die inmiddels in de kwartfinale stond. Na enkele zenuwslopende potten werd Kelly voor de derde keer op rij Paralympisch kampioen!
